De keuze om te dansen...

“Its always a good thing to remember the choice to dance

A Choice I Never Noticed Before
For no reason, this morning
I dance through the rooms,
my socks sliding on the wood floors
and I twirl and glide and chacha
as if the house is an empty stage.
I think of my child who chassés
and leaps—in toe shoes no less—
and I have none of her finesse,
and yet this morning something in me
says dance, though I woke
feeling broken, though I woke
wearing the great gray cloak of grief.
Who could say where it came from,
the impulse to shimmy, to raise
my arms above my head
and swirl my wrists and
fling back my neck till the grief
is light as gauze? I am grateful
for this mystery, how it saves me,
grateful for this inner beat that says,
dance, time to dance, dear human being,
you have everything to gain
in this moment if you dance.
- Rosemerry Wahtola Trommer –
 

Lieve dansers,
 
Het is even geleden; mijn vorige nieuwsbrief. Ondertussen is er veel gedanst door jou, door mij, door ons. In Alkmaar, Bergen, Amsterdam, Naarden, België, Oostenrijk, Portugal en binnenkort weer in Havelte en Holten. Was er langere tijd een inspirerende Deense collega op bezoek en een openhartige Engelse dansvriendin. Begeleidde ik als mentor menig dansdocenten in opleiding. Ontmoette ik collega’s vanuit heel de wereld online, om samen te werken aan nieuwe en lopende projecten.
De foto’s hierboven met Daniëlle Bolt (assistent/docent) en Anaïs (organisator/docent) zijn gemaakt tijdens de OpenFloor Teacher Training/Immersion in Oostenrijk en tijdens de L*bido Fundamentals workshop in Portugal. 
 
Ik voel me gevoed door en gelaafd aan de dansgemeenschap of wel dans’community’ die zich steeds meer uitbreidt en uitweidt. Er wordt meer en meer dans aangeboden, in allerlei vormen en maten, door allerlei soorten docenten, autodidact of intensief opgeleid, dicht bij huis en ver weg. Wat een rijkdom en zegen.
De inmiddels overleden Vietnamese Zen master Thich Nhat Hanh verkondigde regelmatig dat de volgende Boeddha niet de vorm van een individu zal aannemen maar in de vorm van een gemeenschap. Een gemeenschap die wederzijds begrip, liefdevolle vriendelijkheid en bewust leven beoefent.

Bovengenoemde dichteres Rosemerry schrijft daarover dat het nog nooit zo duidelijk is geweest hoe verbonden we zijn, hoe onze keuzes iedereen beïnvloedt. Hoe snel de wereld verandert en hoe we hebben te leren te dansen met onzekerheid, volledig aanwezig te zijn, het beste in onszelf naar boven te halen en dit te delen met elkaar.
 
We hebben elkaar nog nooit zo nodig gehad dan nu, en toch zijn we gescheiden – of toch niet? Rosemerry wend zich keer ok keer tot poëzie. Ik wend me keer op keer tot de dans op de gemeenschappelijke dansvloer. Daar vind ik de herinnering aan onze menselijkheid en de verbinding waar ik naar verlang.
 
En jij? Waar vind jij de verbinding? Waar kun jij jezelf voeden en jezelf blijven voelen in contact met anderen en al hetgeen wat er gaande is in de wereld om ons heen?
 
Er zijn de komende tijd weer voldoende mogelijkheden om te dansen!

Onderaan deze nieuwsbrief vind je nog volop inspiratie opgedaan tijdens mijn reizen en ont-moetingen. Enjoy! 

Weet je welkom te komen dansen, te voelen, voeden, verbinden.
Warme hartegroet, 

Monika 

Muziektip van collega Laila uit Denemarken
Free the History - Random Rab

Inspiratie van de Immersion OpenFloor Teacher Training
“Everything Is Waiting for You” — written and read by David Whyte

Muziek vanuit de regio c.q. danscommunity in Portugal
Sam Garrett - Lakshmi (I Choose to Live in Love)

Filmtip van dansvriendin Wendy uit Engeland
Wild Official Trailer #1 (2014) - Reese Witherspoon Movie

Staccato! Prachtige Dansuitvoering.
Somebody That I Used To Know by Dancecompany @cdkcompany 

Vertaling bovenstaand gedicht:

Een keuze die ik nog nooit eerder heb opgemerkt
Zonder reden, vanmorgen
Dans ik door de kamers,
mijn sokken glijden over de houten vloer
en ik draai en zweef en chacha
alsof het huis een leeg podium is.
Ik denk aan mijn dochter die jaagt
en springt – in niet minder dan teenschoenen –
en ik heb niets van haar finesse,
en toch, vanmorgen, iets in mij
zegt dans, ofschoon ik wakker werd
voelde me gebroken, ofschoon ik wakker werd
het dragen van de grote grijze mantel van verdriet.
Wie zou kunnen zeggen waar het vandaan kwam,
de impuls om te schudden,
mijn armen boven mijn hoofd uit te strekken
mijn polsen te draaien
mijn nek naar achteren te gooien
tot het verdriet zo licht is als gaas?
Ik ben dankbaar
voor dit mysterie, hoe het mij redt,
dankbaar voor deze innerlijke beat die zegt:
dans, het is tijd om te dansen, lieve vrouw,
je hebt alles te winnen, te verkrijgen, te verdienen, te ontvangen,
in dit ene moment
als je danst.

Share on Facebook  Share on Twitter

Datum publicatie: 28 september 2024