Spring! De belofte van het leven... 

"On a day.....when the wind is perfect,
the sail just needs to open and the world is full of beauty.
Today is such a day.

My eyes are like the sun, that makes promises;
the promise of life
that it always keeps, each morning.
…..
Peace is wonderful, but ecstatic dance is more fun,
and less narcissistic; gregarious He makes our lips.
……"   - Rumi -  

Deze week startte weer het nieuwe schooljaar. Mijn jongste zoon was zowel opgewonden (2e klas!) als onzeker toen hij alleen het schoolplein op moest stappen (ouders mogen nog steeds niet mee...). Waar waren zijn vrienden, zijn rij, zijn juf? Een juf bood gelukkig hulp. Een wat ouder meisje huilde intens en klampte zich vast aan haar ouders. Ze liet zich niet door een juf troosten of begeleiden naar de juiste rij. Totdat haar vriendinnetjes enthousiast kwamen aanrennen, haar innig omhelsden (zij wel!) en mee loodsten naar de rij. Ze vergat zelfs haar ouders gedag te zeggen. Ik liet de kinderen achter en zag mijn eigen opgewondenheid weerspiegeld in de blije gezichten van andere ouders. Na 5 maanden overleven en jongleren, fietste ik nu een belofte in, de belofte van een hernieuwde herwonnen open ruimte.  Dit wakkerde tevens een hoopgevende belofte aan voor het nieuwe dansseizoen. Het lijkt allemaal weer vanouds maar dat is het allesbehalve. Het niet weten blijft zegevieren: laten we ons leiden door angst, door vertrouwen, of door een juiste balans van deze twee?

De grootste parel die ik door deze pandemie ervaar en ook om me heen zie gebeuren is het moeten loslaten van veiligheid, gewoontes, patronen, conditioneringen, vanzelfsprekendheden wat plaats maakt voor herwaardering, creativiteit, innovatie, verfrissing. Van nature ben ik geen trendsetter, vernieuwer en kies ik in principe liever voor wat ik al ken en gemak boven onwetendheid, discomfort en risico…. MAAR… ik ervaar en besef dit jaar des te meer hoeveel levensenergie, levenskracht en zelfs extase vrij komt door mijn angstige, kritische, onzekere, weerbarstige stemmen minder ruimte te geven en ‘gewoon’ te springen. Beloond door een intens gevoel van dankbaarheid,  zingeving en levensvreugde.   

Ik sprong met jullie tijdens de lock down het diepe in van het online les geven en dansen, deze zomer met gezin en vrienden in avonturen (zelfs letterlijk van een brug het water in!) en nu springen we samen weer een nieuw dansseizoen in. Niet precies wetend hoe, wat, waar, hoe lang, uiteindelijk en dan… Maar het gevoel van ‘belofte van het leven’, van ‘samen zijn’ geeft steun, gronding, moed én vreugde. Zoals ook de meisjes op het schoolplein samen een nieuw schooljaar tegemoet treden…..

Spring je mee? Dans je mee? Ik ben er…..buiten, binnen, online. En jij? welkom, welkom, welkom… zoals je bent.. altijd…!

"Kom kom wie je ook bent. Heiden, vuur aanbidder, zwerver, liefhebber,
minnaar van het heengaan. Kom. Het maakt geen verschil. Dit is geen karavaan van wanhoop. Kom, ook al heb je je belofte duizendmaal gebroken. Kom, kom, kom opnieuw, kom” – Rumi -